سفرنامه مالزی

نیمی از جمعیت ۳۱ میلیونی این کشور، از قوم مالای ها هستند. چینی ها ۲۳ درصد و هندی ها نیز ۷ درصد ملت را ساختن می دهند. ۱۲ درصد سایر را گروه های مختلفی مانند مردم جزیره بورنئو که در همسایگی مالزی پیمان دارد، پدید آورده اند. همانطور که در بالا اشاره نمودیم، مذهب رسمی آن ها اسلام است و بودایی ها، هندوها و مسیحیان، سایر اقلیت های دینی ساکن این سرزمین هستند.

پراکندگی قومی و نژادی سبب شده است که مالزی حائز زبان ها، خوراکی ها و فرهنگ های متنوع باشد.

مالزی اقدامات مثبت زیادی درباره تنوع قومی سپریدن داده است

در تاریخ این کشور، تنش های قومی زیادی وجود داشته که بر سیاست های آن تاثیر گذار بوده اند. قیام نژادی گسترده در سال ۱۹۶۹ میلادی مایه شد که سیاست های اقتصادی جدیدی شکل بگیرد. دولت تصمیم گرفت نابرابری ها در بین مالایایی ها و طبقه ثروتمند چینی را تفریق دهد. این یکتا از اقداماتی است که در رابطه با تنوع نژادی انجام گرفته است.

امروزه رفتن به دانشگاه های این مملکت پیشه سختی نیست و شرایط ماضی را ندارد. به علاوه، افراد می توانند با شرایط مناسب تجارت خود را گذرگاه بیاندازند و خانه بخرند. بر اساس عقیده سنجی ها، ۷۱ درصد مردم این کشور، سیاست «اقدامات مثبت» را منسوخ شده دانسته و لایق سالاری را گزینه پسندیده می دانند.

هیچ کس تاریخ انتخابات بعدی را نمی داند

بر خلاف بسیاری از کشورها، تاریخ انتخابات در این مملکت مشخص نیست و روز خاصی برای آن تعیین نشده است. بر اساس قانون بنیادین مالزی، گزیدمان کمینه یک بار در هر پنج سنه برگزار می گردد. با این حال پیش درآمد وزیر می تواند با انحلال پارلمان، انتخابات را در هر زمانی برگزار کند.

سه سال پیش که واپسین گزیدمان این کشور برگزار شد، ملت برگزاری انتخابات در تعطیلات را تلاشی از سوی نجیب رزاق نخست وزیر وقت برای ممانعت از مشارکت گروه های مخالف رو به پیشرفت می دانستند. با این حال باهماد حاکم در شرایطی بحث برانگیز باز هم برنده شد. آن ها از سنه ۱۹۵۷ زمام نیرو را به دست گرفته اند.